اونیکه بود من بودم اونیکه رفت تو

هر روز به یه سایه ای لبخند میزنم که جز سایه سیاه چیز دیگری نیست

هرروز به خاطر کسی گریه میکنم که حتی تو خیالم هم جای قاب عکسش خالیه

پس من عاشق خیالم شدم خیالی که حتی سایه وتاریکی اون برام مبهمه

درد عشقی رو بکشم که هنوز منتظر اینه که زخمی بشه به دست کی؟؟؟به دست خیال...

وای برمن که در خیال عاشق شدم با خیال درد کشیدم وباخیال دلم شکست

میدونم که مهره سیاه این بازی من بودم اما بودم واز عشق وانتظار کسی که

چیزی از عشق نمیدونه سیاه شدم توچی!تو حتی مهره سوخته این بازی هم نبودی...